Ključni potencijali "Trepče" su rudnici "Belo Brdo" i "Crnac", a njaveća količina rude iz ovih rudnika kopa se na teritoriji centralne Srbije. Oba rudnika bogata su olovom i cinkom ali i istorijom. Priča počinje 1959. godine.

Zakonom o područjima, opštinama i srezovima u Narodnoj Republici Srbiji, objavljenom u Službenom glasniku 12. decembra 1959. godine, opštini Leposavić pripalo je dvadeset katastarskih opština: Beluće, Berberište, Bistrica, Bare, Belo Brdo, Borova, Vračevo, Guvnište, Donji Krnjin, Zemanica, Isevo, Lešak, Miokoviće, Ostraće, Potkomnje, Rvatska, Trebiće, Ćirkovići, Crnatovo i Postenje. Tako je 170 km2 teritorije uže Srbije pripojeno Kosovu i Metohiji.

Za Srbe iz toga kraja su se tada, preko noći, partijskim dekretom, promenile bitne odrednice života, što je ostavilo dalekosežne posledice. Od Raške udaljeni svega 15 km, od Prištine deset puta više, morali su se okretati na tu stranu.

Za ime Petra Stambolića, tadašnjeg visokog partijskog i državnog funkcionera vezuje se ova odluka. Da nije sa takvim posledicama, mogla bi se učiniti krajnje zanimljivom i uloga Slobodana Penezića Krcuna. Ima li istorijskog utemeljenja u tome i šta se dešavalo u Srbiji i Jugoslaviji toga doba, istražuje ekipa Aktuelno-dokumentarnog programa u emisiji "Otimanje zemlje - sunce, smešak, srpski Lešak." Sagovornici su istoričari, kartografi, intelektualci i meštani Leška, Raške i okoline.

Autorka: Tatjana Manojlović

Urednik: Ljubisav Aleksić.