Manojlo Komnin je bio vizantijski car (1143–1180) iz dinastije Komnin. Tokom svoje vladavine pokušao je da, poput Justinijana, osvoji područje nekadašnjeg Zapadnog rimskog carstva i da obnovi Rimsku imperiju.

Sa tim ciljem je izvršio invaziju na južni deo današnje Italije, sarađivao sa Vatikanom i krstašima, sa kojima je zajednički napao Egipat.

Na Balkanskom poluostrvu uspeo je da potisne Mađare i pomeri severne granice Carstva na Dunav i Dravu.

Takođe je potčinio sve srpske oblasti sa njihovim lokalnim vladarima. Sa ciljem jačanja odbrane severnih granica, obnovio je i proširio Beogradsku tvrđavu i dodao joj kastel u obliku deltoida.

Aktivno je učestvovao u dinastičkim previranjima velikih župana u Raškoj, u kojoj je na kraju postavio na vlast Tihomira, da bi posle novih prevrata priznao Stefana Nemanju (1166. ili 1168–1196) za velikog župana Raške, kada mu se on obavezao na vazalstvo.

Pred kraj svoje vladavine, doživeo je težak poraz od snaga Ikonijskog sultanata Turaka Seldžuka u bici kod Miriokefalona 1176. godine.

Posle Manojlove smrti, nasledio ga je sin Aleksije (1180–1183), ali su ubrzo Vizantiju zahvatile unutrašnje borbe koje su na kraju dovele do uplitanja krstaša i prvog pada Carigrada i sloma Vizantije 1204. godine.