Portreti-Slobodan Stojanović

Jednočasovna emisija, bliska antičkom ehu etimologije reči „portret" u okviru koje treba prineti određeni lik na videlo, odnosno na čistinu razumevanja, predstaviće ne samo umetnika životnu stazu, koja od srca Stare Srbije - Metohije u kojoj je rođen, vodi do zavičajnog Požarevca, kome se Slobodan stalno vraćao, sve do prestonice, koja i danas pamti neumornog čuburskog šetača, već i svedočanstvo o jednoj vanserijskoj dobroti čoveka čija umetnost jeste samo produženje tog dobra. To dobro, sada otvoreno za svakog namernika njegove poetike i fantastičnog dramskog obrta jeste sama reč kao noseći beleg bogatstva umetnikovog delovanja. Ta reč, često arhaična, čak i u doba kada nije bilo politički umesno upotrebiti je (kao u njegovom prvom televizijskom intervjuu 1971. u svojstvu upravnika požarevačke biblioteke ili u njegovom debitantskom delu „Opasna voda"), jeste gotovo uvek pregnatna slojevima znamenja koje samo može da patinira vreme i njegove mene. Vremenom, dubina Stojanovićevog istraživanja značenja i forme dramaturškog jezika dostićiće strukturalistički ideal svođenja te dve kategorije na zajednički imenitelj. On to i sam priznaje povodom jednog od njegovih poznih scenarija za predstavu „Ptic i ptica" (1993) u kojem se pored navedenog dostiže i savršena, gotovo pitagorejska forma simetričnog četvorstva prisutnog u svakom aspektu predstave.

O Slobodanu Stojanoviću u emisiji govore njegovi saradnici kojima nije bilo preostalo ništa drugo nego samopohvala i čast da se sa radošću prepoznaju i njegovim prijateljima: Zdravko Šotra, Filip David, Milena Dravić, Muharem Pervić, Miša Radivojević, Dejan Mijač, Nikola Simić, Gradimir Stojanović, Vuk Krnjević, Dragan Aleksić, Raša Popov, Vladica Milosavljević, Vuk Krnjević, Miodrag Ilić, Srđan Koljević...
urednik emisije: Dragana Bošković
scenario: Vladimir Arsić, Miloš Stojanović
režija: Andrea Ada Lazić
proizvodnja: Redakcija igranog programa RTS 2011.