Rađanje srpske moderne 4-6

Dinastički prevrat 1903. godine, Prvi i Drugi balkanski rat 1912. i 1913. godine; Prvi svetski rat, kao i formiranje Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca 1918. godine, bitno su odredili epohu, kako u društvenom, socijalnom i geopolitičkom smislu, tako i u kontekstu kulture i umetnosti.
Postepenu modernizaciju srpske države prati i modernizacija društva, urbanizacija Beograda koji se profiliše kao jedan od vodećih regionalnih centara i koji još uvek umnogome određuje dihotomija Istok - Zapad, ali i sve izraženija težnja za potiskivanjem osmanlijskog nasleđa.
Razvoj srpskog slikarstva u prvim decenijama 20. veka nije se odvijao paralelno sa modernim evropskim umetničkim pravcima, već je od njihovih ideja preuzimao ono što je odgovaralo njegovim mogućnostima, ali i težnjama. Najpre okrenuto Beču i Minhenu, a potom i Parizu, srpsko slikarstvo se postepeno oslobađalo provincijalnih manira i osobenosti balkanskog podneblja, prihvatajući uslovno rečeno nova shvatanja i koncepcije.

Insistiranje na dvojnom identitetu: nacionalnom i evropskom, osnovne su koordinate kretanja srpske kulturne politike izgradnje i reprezentacije.

Susret dveju generacija i dveju orijentacija u umetnosti, obeležiće početak srpske moderne. Zajedničko im je nastojanje da se srpska umetnost uvede u međunarodne, evropske tokove, a u formalnom smislu povezuje ih svetlost kao problem čije je rešavanje bio osnovni zadatak modernog srpskog slikarstva.

repriza:16.januara u 07:00 i 15:00