Salvatore Šarino: Oči moje izdajice

Šarinova opera počinje opčinjavajućom melodijom koju izvodi ženski glas, zapravo citatom iz elegije renesansnog kompozitora Kloda le Žena, kojom se deklamuje - propast lepote.

U Šarinovom delu, koje on sam opisuje kao "renesansu muzičke tragedije", ova melodija se tokom daljeg toka opere ponovo pojavljuje, ali svaki sledeći put sve krhkije nastupa, da bi na samom kraju, gotovo iščezla.

Renesansni kompozitor Karlo Đezualdo, cenjen u naše doba, između ostalog i zbog smelih hromatika svojih madrigala, u svoje vreme bio je ozloglašen zbog ubistva svoje supruge i njenog ljubavnika.

Gotovo 50 godina nakon Đezualdove smrti, italijanski poeta Đaćinto Čikonjini napisao je komad o događajima koji su Đezualda doveli do tog užasnog čina. Salvatore Šarino je svoj libreto zasnovao na konfliktima koji postoje kod nekih ljudi koji vole: na čežnji za večnom ljubavlju, protkanom strašću, žudnjom i željom za posedovanjem, ali koja se transformiše u želju za osvetom kada biva suočena sa razočaranjem i neuzvraćenim emocijama.

Početna ideja Salvatorea Šarina, savremenog italijanskog kompozitora, bila je da svoju kamernu operu posveti Đezualdu da Venozi, ali tokom rada na njoj, saznaje da i Alfred Šnitke radi na delu sa istom tematikom, te odlučuje da donekle odbaci javne reference na Karla Đezualda.

Konstruisan po strukturi italijanske drame iz sedamnaestog veka, libreto "Oči moje izdajice" ima četiri lika - aristokratski par Malaspina, njihovog Gosta i Slugu koji biva svedokom prevare.

U apstraktno postavljenoj scenografiji prepunoj senki i tamnih uglova, skučenost anticipira tragediju. "Ensemble Algoritmo" kamerni ansambl sastavljen od gudačkih i duvačkih instrumenata, praćen perkusijama, koji maestralno predvodi dirigent Marko Anđus, korespondira sa scenom, tematikom i atmosferom, i izvodi Šarinovu parituru gotovo svedeno, dinamikom koja je na ivici subliminalnog.

Uloge tumače: Nina Tarandek, Kristijan Midl, Roland Šnajder, Simon Bode.

repriza, 31.oktobar u 04:10 i 12:10