Vremena su često bila nemilosrdna prema ženama sa ovih prostora i tovarila im na pleća teret koji je bilo teško izdržati. Najteži period za žene u Srbiji bio je tokom Prvog svetskog rata kada su se kralj, vlada i vojska povukle ka Albaniji a žene ostavili na milost i nemilost austrougarskim vojnicima. Veliki broj žena tada je stradao, a one koje su preživele preuzele su svu brigu o imanju, domaćinstvu i deci.

I nakon tog rata, iz koga se vratilo oko milion i po invalida, srpske žene i majke morale su da poseju, pooru i požanju, da ispletu i izatkaju, da vaspitavaju decu i usput brinu o muževima i sinovima koji su se iz rata vratili kao invalidi.

Posle Prvog, došao je Drugi svetski rat, koji je opet doneo nova stradanja i nove patnje ženama Srbije. Iza tog rata došla je 1948. godina i Rezolucija Informbiroa kada su mnoge žene zbog svojih muževa trpele pritisak od strane Udbe i kada su nakon odlaska njihovih supruga i sinova na Goli otok ponovo preuzimale brigu o kompletnom imanju, kući i porodici.

Život  žene na selu, videćete u novom izdanju Kvadrature kruga, nije se mnogo promenio ni u 21. veku.

Za sve ono što su srpske žene i majke u prošlom veku uradile za srpski narod i državu, odužili smo im se samo jednom nesvakidašnjom ikonom koja se nalazi na ulazu u crkvu Svetog velikomučenika Georgija u selu Seča Reka kod Kosjerića. To je nedovoljno za žrtvu koju su u prošlom veku podnele zbog nas. Trpele  i stradale zbog nas. Živele i umirale za nas. I sačuvale nas kao narod.