Metamorfoze: Svetlana Ceca Bojković

Njena osnovna profesionalna ljubav je pozorište. Tu Ceca gospodari ulogama i vlada scenom. Nekoliko desetina sjajnih ostvarenja je za njom. Izdvaja uloge u Nušićevoj Pučini, Madam Sen Žen i Elizabetu od Engleske u predstavi Marija Stjuart.

Za svoj posvećen i predan rad dobila je sve značajne nagrade i priznanja među kojima su Dobričin prsten za životno delo, Nagrada Žanka Stokić koja se dodeljuje glumicama za izuzetan doprinos srpskoj filmskoj, televizijskoj i pozorišnoj umetnosti, Nagrada Pavle Vujisić, za izuzetan doprinos umetnosti glume na domaćem filmu, Sterijina nagrada, za naročite zasluge na unapređenju pozorišne umetnosti i kulture.

Svetlana Bojković je devedesetih bila najveća domaća televizijska zvezda, zahvaljujući ulogama u popularnim TV serijama Siniše Pavića: najpre kao Emilija Popadić u Boljem životu, zatim kao sestra Antonija u Srećnim ljudima i kao Valerija Gavrilović u Porodičnom blagu.

Rođena je u Beogradu, odrasla na Vračaru, u Njegoševoj ulici.

Sa 16 godina počinje da glumi u pozorištu Dadov, zatim je upisala glumu na beogradskoj Akademiji. Kao student, na poziv Bojana Stupice, primljena je za stalnog člana ansambla Jugoslovenskog dramskog pozorišta. Te 1968. godine igrala je u sedam premijera ovog pozorišta.

U Jugoslovenskom dramskom pozorištu je ostala šesnaest godina  i stasava u  karakternu glumicu. Potom prelazi u Narodno pozorište. Tamo glumi devet godina. Zatim odlazi u Atelje 212.

Ceca je uvek u prvim redovima kada se brani ljudsko dostojanstvo i dostojanstvo profesije. Ona je velika glumica i humanista. Za njom ostaje dubok trag jedne velike, sjajne karijere.

Autor i urednik Olivera Milošević
Snimatelji Sima Dimitrić i Dalibor Vučković
Motaža Miloš Ačanski
Režija Milica Mitrović