Novi srpski umovi, 14 epizoda

Keramika je jedana od najstarijih grupa materijala koje na različite načine čovek koristi još od praistorije. Od najranijih glinenih posuda, preko pečenih keramičkih sudova, pa sve do rimskog betona i opeke, kineskog porcelana i venecijanskog stakla.

Međutim, pravi doprinos tehnološkoj revoluciji sredinom XX veka, doneo je razvoj novih keramičkih materijala i tehnika koji je omogućio povećanje brzine računara i njihovih memorijskih kapaciteta.

Sve je počelo otkrićem i upotrebom keramičkih poluprovodnih elemenata za izradu tranzistora a preraslo je u razvoj nanomaterijala, među kojima keramika zauzima važno mesto, a koje krajem XX veka označavaju kao one materijale čija je jedna ili više dimenzija na skali milionitog dela milimetra.

O aktuelnosti istraživanja u oblasti keramike govori i činjenica da je 2019. godine Nobelova nagrada za hemiju dodeljena za istraživanja u oblasti litijum-jonskih baterija, dakle keramičkih materijala, bez kojih ne možemo zamisliti naše laptopove, tablete i mobilne telefone.

Keramičkim nanomaterijalima intenzivno se bave istraživački Tehnološkog fakulteta Univerziteta u Novom Sadu u okviru Katedre za inženjerstvo materijala. Na čemu sada rade i kao teku istraživanja saznaćete u 14. epizodi serijala "Novi srpski umovi".