Uprkos činjenici da su prognani sa svog ognjišta i da su trenutno bez zaposlenja, Gordana (32) i Srđan Đokić (36) čekaju svog trećeg sina. Gordana, po obrazovanju pravni tehničar i Srđan, tekstilni tehničar, su od 2001. godine stanovnici sela Serdare u opštini Svilajnac.

Ovo dvoje mladih je 1999. godine sa sinom Jovanom, njihovom prvom bebom koji tada imao samo godinu dana, prebeglo iz rodnog Gnjilana u Kraljevo, potom u Ćupriju, a zatim su se okućili u Sedlaru.

Ovo selo se nalazi na osmom kilometru puta Svilajnac - Despotovac, meštani smatraju da je selo nastalo posle Kosovskog boja. Gordana i Srđan, kad su došli u Sedlare, nisu znali za to predanje. Prema porodičnom zavetu Đokića koji su doneli iz Gnjilana, prihvatili su da svaki član porodice treba da ima bar troje dece. Tako Srđanov otac ima dva sina i ćerku, Srđanov brat ima troje dece, sestra takođe, a od septembra i Srđan i Gordana imaju svoju trojku.

Za razliku od porodice, Srđanovo potomstvo je samo u plavoj boji, odnosno svi su sinovi. Uz mnoge običaje koje su doneli sa Kosova, junaci ove epizode nisu želeli da kupe nijednu stvar za bebu pre rođenja, niti da daju ime bebi. Inače, beba prema srpskim običajima na Kosovu od prvog dana koristi crkveno ime, a tek kasnije dobije ime kumova. Tako je drugi Gordanin sin Ilija upisan u crkvene knjige kao Stefan, a nedavno rođeni Marko kao Dobrivoje. Sa osvećenom vodicom dobijenom od mesnog sveštenika, Gordana i Srđan kupaju svog Dobrivoja svako veče do četrdesetog dana od rođenja...

Režiser: Goran Kovačić