Rođen godinu dana pre austrijske okupacije Bosne, umro dve godine posle Sarajevskog atentata. Duševna bolnica u kojoj je umro u Beogradu, pre tačno sto godina, bila je, tog avgusta 1916, jedino slobodno mesto u srpskoj prestonici. Nažalost, to je jedina sloboda koju je dočekao veliki pisac Petar Kočić. "Kočić je čovek od silne nacionalne energije, moćan izdanak jedne srpske rase koja je mnogo stradala i koja se mnogo borila. Njegov borbeni nacionalizam ima široku socijalnu osnovicu, on je smeo i borbeni duh, i njegova ljubav prema seljaku nije sentimentalnost i saučešće starih, no širok buntovan duh modernih", napisao je o Kočiću Jovan Skerlić.

O tome da li je Kočić bio previše političar za književnika, da li je bio premalo racionalan za političara i da li bi, kako je to govorio Jovan Dučić, da nije isključiv bio najbolji srpski pisac?

Da li je u tom vremenu mogao da ne bude isključiv?

I kako bi se Kočić ponašao da se rodio pet ili šest decenija kasnije? Koliko se današnja Bosna razlikuje od Kočićeve Bosne?

U emisiji Oko posvećenoj stogodišnjici smrti Petra Kočića govore pisci Vule Žurić i Muharem Bazdulj i dekan Filozofskog fakuleteta u Nišu, istoričar književnosti Goran Maksimović.

Autor emisije: Gorislav Papić