Kšištof Kišlovski je bio jedan od najuticajnih savremenih poljskih filmskih režisera i scenarista, a njegova najpoznatija dela svakako su ciklus kratkih televizijskih filmova Dekalog i filmska trilogija Tri boje.

RTS će u okviru ovog ciklusa emitovati 15 filmova iz Kšištofovog opusa i TV dramu Dekalog od 10 epizoda. Prvi na programu će biti dva kratka TV filma: Podzemna železnica, o učitelju iz malog grada u Poljskoj, koji dolazi u Varšavu da vidi svoju otuđenu ženu, nadajući se da će mu se ona pre vratiti, nego zatražiti razvod i Prva ljubav o mladom paru koji će morati da nauči da preuzme odgovornost za svoje odluke, uprkos brojnim poteškoćama.

Sledi film Osoblje, prvi igrani film Kišlovskog koji snima 1975. godine za poljsku televiziju i on mu donosi prvu nagradu na Filmskom festivalu u Manhajmu. Film protkan socijalističkim realizmom, prikazuje život tehničara, koji radi na postavljanju bina, te se dotiče svog studentskog života.

Film Ožiljak je njegov sledeći film. Prikazuje događanja u malom gradu, povodom planiranog industrijskog projekta. Oba filma, bez političkog komentara, prikazuju obični život u sistemima, koji onemogućavaju normalan ekonomski i socijalni razvoj. U filmovima igraju poluprofesionalni glumci i snimani su u poludokumentarnom stilu.

Sa filmom Filmski amater, 1979. godine osvaja prvu nagradu na Filmskom festivalu u Moskvi, kao i film Verovatni slučaj iz 1981. godine, slede istu političku liniju, ali su tematski svedeni na sudbinu pojedinca, a ne čitavog društva. U to vreme Kišlovski pripada grupi poljskih režisera koji blisko sarađuju sa holandskim režiserima, pa zbog ove povezanosti njihovi filmovi često bivaju cenzurisani, skraćivani ili se u potpunosti povlače iz javnog prikazivanja u Poljskoj. Tako je film Verovatni slučaj na poljskoj televiziji prikazan tek šest godina nakon završenog snimanja.

Film Bez kraja snimljen 1984. godine je prvi izrazito politički film, koji prikazuje političke procese u Poljskoj pred uvođenje ratnog stanja. Film prikazuje poglede i razmišljanja jednog duha i njegove udovice. Kritikovan od vlade, ali i od filmskih kritičara. Ovim filmom počinje njegova saradnja sa kompozitorom Zbignjevom Prazjnerom, čija se muzika danas najčešče vezuje za filmove Kišlovskog.

Njegovi filmovi su oduvek sadržavali filozofska putovanja u unutrašnjost ljudskog duha i brigu za moralne i etičke implikacije ljudskih dela. Svoj status velikog reditelja je potvrdio 1988. godine kada snima deset kratkih filmova tzv. Dekalog, zasnovanih na motivima deset božjih zapovesti.

Filmovi su snimljeni uz pomoć poljske i televizije Zapadne Nemačke. Zamišljen kao epizode iz života stanovnika varšavskog solitera, ciklus je postao jedan od najzapaženih ostvarenja prošlog veka. Na početku planiran kao projekat deset režisera, međutim zbog organizatorskih problema Kišlovski odustaje od toga i preuzima režiju svih deset filmova. Epizode pet i šest Kratki film o ubijanju i Kratki film o ljubavi snimljene su i kao dugometražni film i postigli su značajne uspehe na međunarodnim festivalima. Za Kratki film o ubijanju nagrađen je nagradom žirija na kanskom filmskom festivalu

Dugometražnu verziju devete epizode pod radnim naslovom Kratki film o ljubomori, koju je Kišlovski zamislio da snimi, zbog iscrpljenosti nije nikada snimio. To bi inače bio trinaesti film u jednoj godini snimanja.

Njegov prvi međunarodni film Veronikin dvostruki život iz 1991. godine na često delikatan i ironičan način istražuje ljudske osećaje. On ga je opisao kao 'osećajan film za osećajne ljude', a radi se o dvema ženama (Poljakinji i Francuskinji), koje su zapravo dvojnice prožete jakim međusobnim osećajem povezanosti.

Najpoznatije i poslednje delo Kšištofa Kišlovskog je trilogija Tri boje: Plava (1993), Bela (1994) i Crvena (1994). Nazvani po bojama francuske zastave, a tematski obojeni idealima francuske revolucije, pitanjima o egzistenciji i koncentrisani na sudbinu pojedinca. U Plavoj istražuje slobodu kroz prizmu žene koja u automobilskoj nesreći izgubi porodicu i pronalazi novi smer svog života. U Beloj kroz crni humor pruža pogled u borbu jednog muža za jednakost u braku, dok se u Crvenoj koncentriše na zajedništvo, oslikavajući vezu mlade manekenke i starijeg muškarca.

Filmovi iz trilogije Tri boje smatraju se njegovim najuspešnijim filmovima, osvojili su više nagrada, od kojih su najznačajnije Srebrni medved za najbolju režiju na Filmskom festivalu u Berlinu, Zlatnog lava na Filmskom festivalu u Veneciji I tri nominacije za Oskara 1995. godine.

Nedugo pre smrti, Kišlovski je objavio plan za novu trilogiju (Raj, Čistilište, Pakao), koju nažalost nije uspeo da pretoči u delo. Umro je od posledica srčanog udara, u martu 1996. godine u Varšavi.

RTS će u okviru ciklusa Kšištofa Kišlovskog emitovati filmove: Podzemna železnica (Przejscie podziemne/Pedestrian Subway, 1974), Prva ljubav (Pierwsza milosc/First Love, 1974), Osoblje (Personel/Personnel, 1975), Ožiljak (Blizna/The Scar, 1976), Filmski amater (Amator/ Camera Buff, 1979), Spokoj (Spokój/The Calm, 1980), Jedan kratki radni dan (Krótki dzien pracy/Short Working Day, 1981), Verovatni slučaj (Przypadek/Blind Chance, 1987), Bez kraja (Bez konca/No End, 1985), Kratki film o ubijanju (Krótki film o zabijaniu/A Short Film About Killing, 1988), Kratki film o ljubavi (Krótki film o milosci/A Short Film About Love, 1988), Veronikin dvosturki život (La double vie de Véronique/The Double Life of Veronique, 1991), Tri boje: Plavo (Trois couleurs: Bleu/Three Colors: Blue, 1993), Tri boje: Crveno (Trois couleurs: Rouge/Three Colors: Red, 1994), Tri boje: Belo (Trois couleurs: Blanc/Three Colors: White,1994), televizijsku dramu od 10 epizoda - Dekalog (1989-1990) i za kraj dokumentarac o karijeri čuvenog režisera - Still Alive: Film o Krzysztofie Kieslowskim (2006).