Svedoci vekova-Đurđevi stupovi

Đurđeve stupove podigao je u dvanaestom veku veliki župan Stefan Nemanja i to je prvi veći manastir u Raškoj oblasti. Posvećen je Svetom Đorđu. Prema natpisu ktitora, sagrađen je u drugoj polovini 1170. ili u prvoj polovini 1171. godine. Stefan Prvovenčani, sin Nemanjin, zabeležio je da je Đurđeve stupove sagradio Stefan Nemanja u ime zahvalnosti što se spasao tamnovanja u pećini u blizini Novog Pazara u koju su ga zatočila braća Tihomir, Stracimir i Miroslav.
Crkva je iznad sela Deževe. Izdiže se visoko nad okolinom, vidi se sa velike daljine. Đurđevi stupovi su bili značajan manastir ne samo zbog svoje monumentalnosti. Iguman ovog manastira je na prvom mestu među šestoricom igumana koji su birali starešinu manastira Studenice. Zabeleženo je da je i kraljevski manastir.
Živopis pripada vizantijskoj umetnosti dvanaestog veka - mišljenje istoričara umetnosti, a ta umetnost bila je široko rasprostranjena do Rusije i Gruzije, preko Balkana do Sicilije, južne Italije, Venecije... Oslikavanje Crkve Svetog Đorđa trajalo je nekoliko godina. Verovatno su freske slikala dva majstora. Živopis je oštećen, ali i fragmenti dokazuju da su umetnici bili daroviti a pretpostavlja se da su došli iz Carigrada.
Manastir je više puta rušen. S obzirom na dominirajući položaj, bio je i vojno uporište u raznim ratovima. Feliks Kanic je, beležeći svoje utiske o Srbiji, ostavio i najstariji crtež Đurđevih stupova. Kule su bile porušene, ali je kupola crkve sačuvana.
Kralj Dragutin je u trinaestom veku izgradio u kompleksu Đurđevih stupova malu crkvu - kapelu u kojoj su freske najbolje očuvane.
Đurđevi stupovi, Petrova crkva. Sopoćani, Stari Ras i ceo složeni kompleks, pod zaštitom su Uneska još od 1979. godine. Upisani su u registar svetske kulturne baštine kao Stari Ras sa Sopoćanima.
Urednik i scenarist Petar Savković, reditelji Stevan Stanić i Radoslav Moskovlić, snimatelji Zoran Sinđelić i Milenko Jovanović, montažer Marija Bogičević, producent Ćetko Peljević, Obrazovno-naučni program RTS.