Ognjišta stvaralaštva: Ahetaton

Egipat, 1350. godina pre Hrista. Na vlasti je čuvena XVIII dinastija koja je iznedrila velike i moćne faraone. Iznad svih je centralni bog Amon.

Jedan mladi faraon, tek što je preuzeo skiptar, već je počeo da sanja reforme. Reforme u politici, religiji, ikonografiji, arhitekturi, reforme koje će i sprovesti u narednih dvadeset godina tokom kojih će skoro celu jednu civilizaciju postaviti na nove osnove.

Amenofis IV uzima novo ime - Ehnaton, svrgava Amona sa prestola i naređuje obožavanje novoprojavljenog božanstva - Atona, boga sunčevog diskosa kome posvećuje grad Ahetaton. Novi kult se munjevito širi celim carstvom i izgleda da preti rušenjem stare administracije koja od tog trenutka počinje da priprema osvetu.

U umetnosti, ikonografija menja svoj dotadašnji karakter i počinje da se približava naturalizmu. Čak će se sam faraon i njegova porodica predstavljati izrazito naturalistički: nesrazmerni oblici u prikazivanju tela i glave, lice sa prenaglašenim ljudskim karakterom i očiglednim deformitetima upućuju na činjenicu da su i vladarski portreti izgubili idealistički modus i da su se približili nešto realnijoj perspektivi..

Cela ova tzv. "amarnska reforma" neće trajati duže od dvadeset godina. Po svrgavanju Ehnatona, stvari se vraćaju u ranije stanje. Njegov sin, čuveni Tutankamon, nemoćan da se odupre tebanskom sveštenstvu, pravi kompromis i briše svaku uspomenu na svog oca, čoveka koji je prvi u istoriji sveta objavio religioznu ideju o postojanju samo jednog boga i kao takav ostao zapamćen kao preteča monoteizma.

repriza 26. mart u 4:00 i 12:00