Uporno dozivanje anđela - Najlepše godine Riblje čorbe

Imate priliku da uživate u jedinstvenom serijalu koji potpisuju reditelj i scenarista Slobodan Simojlović i urednica Ana Pavlović.

-Pokušaj da se tokom četrdeset godina prati istorija javnog života jedne ličnosti do sada je jedinstven u istoriji srpskog dokumentarnog filma. Svesno ili ne, Bora Đorđević je za vreme svoje dugogodišnje karijere u arhivama RTS-a ostavio trenutke koji se mogu povezati u celinu. Sličan junaku filma Trumanov šou, postao je kreator i učesnik performansa koji je započeo još 1972. godine na jednom snimanju u Ateljeu 212 i traje do današnjih dana - kaže Slobodan Simojlović, scenarista i reditelj.

Urednica filma Ana Pavlović kaže da su joj kao pripadnice generacije šezdesetih, prva sećanja na Boru kao: lep, kulturan „dečak cveća" iz „Suncokreta", obično sa nekim žutim detaljem u garderobi.

- Taj njegov aranžmanski tretman srpskih tradicionala sam verovatno prihvatila više dečje intuitivno, nego što sam imala svest o pokazivanju „ozbiljnih autorskih sindroma". I nisam ga anatemisala kada je počeo, i nastavio, sa stranačkim eksponažama, jer sam duboko osetila njegovu iskonsku veru da je to jedini način da očajnički krikne protiv neistine i nepravde - ističe Pavlovićeva.

Ako bi i nostalgijom možda moglo biti obrazloženo lepo i toplo mišljenje članova njegovih bendova, od čačanskih „Hermelina" iz rane mladosti, preko petogimnazijskog „Zajedno", zatim „Suncokreta", do kultne „Čorbe", taj kriterijum nikako ne bi važio za Kornelija Kovača, Gorana Bregovića, Arsena Dedića, Džona Mekoja, zatim Pecu Popovića, Emira Kusturicu, Matiju Bećkovića, Vojislava Koštunicu, Ratka Adamovića ili Adama Puslojića. Iako je uočljivo naglašeno da nabrojanima nije potrebno navođenje zanimanja, sa podjednakim uvažavanjem su svoje mesto u filmskoj priči dobili i Maja Jovanović, verenica kojoj su posvećeni mnogi stihovi, menadžeri Gane Pecikoza i Srečo Lipovec, kao i ortaci iz kafane „Kod Grka" Zlaja i Lija. Jedini problem se ticao dramaturške ravnoteže, jer i pored sve dobre volje nije bilo moguće doći do neke negativne izjave.

Budući da život i delo Borisava Đorđevića zavređuju mnogo više od njihovog pukog hronološkog nabrajanja, uspostavljen je postupak paralelnih sličica uticaja muzike „Riblje čorbe" na odrastanje scenariste i reditelja Slobodana Simojlovića, druženja njegovih roditelja sa bračnim parom Đorđević, te percepcije njegovih sinova iste te muzike. Tako se ovaj serijal, u postprodukcijkom slaganju fotografske, novinske i video arhive sa uspomenama učesnika i insertima brojnih spotova i koncertnih snimaka, pretvorio u emotivnu ekranizovanu biografiju. A taj emotivni odnos autori dele sa, evo već bar trećom generacijom nekih novih dečaka i devojčica kojih je na „Čorbinim" koncertima najviše, i koji zaneseno „terciraju" stihove nastale decenijama pre njihovog rođenja.

Urednik: Ana Pavlović

Scenarista i reditelj: Slobodan Simojlović

Direktor fotografije: Mile Ilić

Montažer: Nenad Džodić

Dizajner zvuka: Aleksandar Zoričić