Scenario donosi depresivnu sliku Beograda pod okupacijom u kojoj, na tragikomičan način, životi lekara, osoblja i pacijenata u ludnici na Guberevcu grade metaforu o životu "na slobodi i slobodnoj teritoriji". Dok svuda okolo vlada okupacijski teror, smrt i razaranje materijalnih vrednosti, dotle u ovoj svojevrsnoj i apsurdnoj oazi mira, na ovom "brodu ludaka", vlada duboko razumevanje, poštovanje i briga za bližnje. A kada se na taj "brod" ukrcaju slepi putnici, begunci od okupacijske vlasti, pronalazeći tu sigurno utočište od internacije, priča o poslednjim mesecima života Petra Kočića postaje simbolička priča o sukobu dobra i zla.

U prvom delu TV filma upoznajemo se sa glavnim protagonistima, lekarima psihijatriske klinike i njihovim pacijentima među kojima je svakako najviđeniji književnik Petar Kočić. Vrlo brzo upoznajemo i njegovog oponenta, kulturnog delatnika iz Bosne i Hercegovine Kostu Hermana, koji se u okupiranom Beogradu 1915. godine pojavljuje u ulozi zamenika vojnog Guvermana Beograda.

U drugom delu televizijskog filma, sukob sa Hermanom dostiže tragičan vrhunac. Taj ambiciozan i nedarovit čovek koji je godinama unazad progonio Kočića zbog njegovih društvenih, političkih i književnih akcija u Bosni i Hercegovini neće propustiti priliku da se napokon osveti onome koga smatra odgovornim za sve svoje poraze.

Ako se po nečemu prepoznaju rat i okupacija, onda je to po gubitku i patnji koju osećaju ljudi u ratu. A u ovom televizijskom filmu osećanje gubitka imaju skoro svi junaci. Svi su oni "pobeđeni" tom dubokom ranom koju nose u sebi zbog gubitka nekoga ili nečega. Za one koji borave u duševnoj bolnici, ludilo i smrt su oslobođenje. Za nas koji to gledamo sa distance od jednog veka, to je podsećanje na vreme ogromne patnje. Junaci ovog filma u raznim prilikama govore uvek istu rečenicu: "Kada se ovde vrati Srbija, sve će biti drugačije..." ali pred njima ima još nekoliko godina koje treba preživeti. Naznaka tog trijumfa data je na paradoksalan način, u poslednjim kadrovima televizijskog filma, kada sanduk sa telom Petara Kočića, avgusta 1916. godine, napušta bolnički krug psihijatrijske bolnice na Guberevcu.

Realizacijom ovog televizijskog filma RTS se pridružuje obeležavanju stogodišnjice smrti znamenitog srpskog pripovedača Petra Kočića. Ujedno je ovo još jedan vidljiv i značajan doprinos RTS-a obeležavanju stogodišnjice Velikog rata 1914-1918.

U dvodelnom televizijskom filmu igraju: Aleksandar Đurica kao Kosta Herman, Igor Đorđević kao Petar Kočić, Tihomir Stanić kao dr Stoimirović, Maša Dakić kao Elena, Radoje Čupić kao dr Subotić, Jelena Đokić kao dr Slavka, Andrijana Oliverić kao Bošnjakovićka, Srđan Timarov kao Dušan Srezojević, Goran Šušljik kao Burbon, Nemanja Oliverić kao Bertold, Aleksandar Srećković Kubura kao Arsa Lord, Zinaida Dedakin kao tetka Mara, Rade Miljanić kao Dimitrijević, Miroljub Lešo kao otac Prota, Branko Jerinić kao Tutunović, Jovan Jovanović kao Jovan, Luka Abramović kao nepoznato lice, Branka Šelić kao majka, Miona Marković kao trudnica i drugi.

Producent: Dragana Bogdanović
Izvršni producent: Marija Bereta

Montažer: Tihomir Dukić
Kostimograf: Suzana Gligorijević
Scenografi: Dragoslav Ivković i Aleksandar Cvijanović
Kompozitor: Zoran Simjanović
Direktor fotografije je Đorđe Arambašić.
Pisac scenarija je Vule Žurić.

Reditelj televizijskog filma je Goran Marković.
Urednik je Miloš M. Radović

Produkcija RTS 2016.