Život i standardi: Moj Prizren

Posle progonstva njegovih roditelja koji su 1999. godine bili u životnoj opasnosti porodična kuća Radivojevića je uzurpirana a imovina opljačkana. Kao uspešan fizioterapeut u Luganu Slaviša Radivojević uspeo je da skrene pažnju švajcarske javnosti na lošu bezbednosnu situaciju pa je svoje roditelje tada odveo u Švajcarsku.

Tokom godina povremeno je obilazio kuću da bi prošle godine posle mukotrpne borbe uspeo da dokaže da je vlasnik kuće i da uzurpatora iseli. Za kratko vreme obnovio je i proširio kuću u centru grada koja prostorno zauzima petsto kvadrata. U noj planira da u narednim godinama nastavi sa radom pa je u tom cilju uspostavio kontakte sa lokalnim albanskim fizioterapeutima.

Uz podršku porodice uspeo je i da obnovi kuću u Sredskoj. Sve sa namerom da motiviše i druge povratnike da se vrate u Prizren i okolna sela. Na imanju Radivojevića u Sredskoj nalazi se mala porodična crkva iz 1530. godine koju je od propadanja zaštitio potpuno novim krovom i betonskim stubovima ne izmenivši njen prvobitni izgled.

Na seoskoj slavi u crkvi Uspenja Presvete Bogorodice svake godine okupljaju se meštani Sredačke župe iz svih krajeva zemlje.

Tog dana u crkvi se tradicionalno okuplja narod pravoslavne i muslimanske veroispovesti.

Naredne godine domaćin seoske slave biće porodica Radivojević, koja je za obnovu tog hrama donirala 5.000 evra.

Sudija apelacionog suda u Beogradu Nada Hadži-Perić podržala je brata Slavišu u njegovoj odluci da se vrati porodičnim korenima u gradu cara Dušana. Otuda i naslov zbirke njenih pesama nosi naslov "Vraćam se" jer nepravedan odlazak iz Prizrena nikada niko ne može da prihvati.

Pored porodice Radivojević u emisiji govori sveštenstvo SPC i meštani Sredske.

Autor emisije Svetlana Vukmirović
Snimatelj Dušan Živković
Tonski snimatelj Dejan Peković
Montaža Tijana Todorović