To je jedno od objašnjenja porekla imena varošice koja je u svoje ime prigrlila i ime reke na čijim je obalama nikla 1859. godine, najpre sa drugoj obali od sela Svilne ili Svine, kada se ono l iz imena sela izgubilo. Po drugoj verziji, Petrovac je podignut po naređenju kneza Miloša Obrenovića, koju mu nadene naziv po prijatelju, krajinskom vojvodi i kasnije državnom savetniku Milutinu Petroviću Eri, mlađem bratu Hajduk Veljka Petrovića.

Za varošicu, Petrovac je proglašen 14. maja 1873. Tako je ova varoš u Braničevskom okrugu stupila na civilizacijski put razvoja i napretka. Ova oblast u svojoj istoriji imala je uspone i padove, vreme kada je život zamirao, ali se i budio. Na prostoru Petrovačke opštine brojni su arheološki tragovi od praistorije, rimskog doba, preko srednjeg veka do današnjih dana.

Ovuda su prolazili i Fridrih Barbarosa i Templari, mnoge vojske, ali i pesnici i putopisci. Kažu da je svoje najlepše stihove Đura Jakšić napisao upravo na ovim prostorima, u Gornjačkoj klisuri. Nesrećnog Đuru vlasti su često slale da službuje po raznim "zabitima", ali on to, očigledno, nije doživljavao kao kaznu. "Od Velikog Sela do samoga Ždrela, kao da je vila ćilim razastrela", oduševljeno je pevao Đura Jakšić, dok je Feliks Kanic zapisao: "Izlet u ove krajeve može se učiniti kao putovanje u predele iz hiljadu i jedne noći. Zastali smo kao opčinjeni raskošnom idilom ovog predela gde su boravili srpski pustinjaci".

Naravno, i srpski pesnik i austrijski hroničar su svoje reči posvetili Gornjačkoj klisuri, po mnogima, najlepšoj u Srbiji. Bogatstvo i lepota prirode, kroz vreme se ne menjaju, a danas u Petrovacu na Mlavi i u pitomim selima koja su se "ugnezdila" na obroncima Homoljskih planina, uz mnoge druge, pričaju se stare i nove vinogradarske priče.

Autor i urednik: Milica Barjaktarević