Mario Vargas Ljosa

Po završenim studijama književnosti na univerzitetu u Limi, Mario Vargas Ljosa (1936, Arekipa, Peru) napušta zemlju i odlazi u Evropu.

Doktorira 1959. u Madridu, gde objavljuje svoju prvu knjigu Vođe, zbirku pripovedaka u kojima, koristeći sopstvena iskustva iz perioda odrastanja i školovanja u Peruu, slika društvo nasilja, socijalne sukobe, poroke političke moći, teror vojne diktature. U istom tonu piše novele Mladunci i roman Grad i psi, knjigu kojom 1963. godine u prvom bumu hispanoameričke literature, na velika vrata stupa u književnost.

Sa istim takvim angažmanom, posredovanim inovativnim narativnim postupcima, Ljosa je napisao i romane Zelena kuća, Razgovor u atedrali, Pantaleon i posetiteljke, Rat za smak sveta, Povest o Majti, Ko je ubio Palomina Molera?, Proslava Jarca, Raj iza ćoška, sve redom dela otvorenog bunta protiv laži, korupcije, militantnog patriotizma i krvavih diktatura. Objavljuje i intimističku prozu - Tetka Hulija i piskaralo i Pohvala pomajci, kao i drame Keti i nilski konj  i La Čunga.

Posebno mesto u opusu tog velikog poznavaoca književnosti zauzimaju knjige eseja Garsija Markes: Istorija jednog bogoubistva, Tajna povest romana, Neprestana orgija: Flober i gospođa Bovari, Između Sartra i Kamija, Making Waves i memoari A Fish in the Water.

U svom burnom i polemičnom društvenom i književnom životu koji se odvijao na liniji Evropa - Južna Amerika, Vargas Ljosa sa zanosom se predavao Sartru, a zatim Kamiju, oduševljao se marksizmom te kubanskom revolucijom, da bi sredinom sedamdesetih postao zakleti antikomunista.

Na peruanskim predsedničkim izborima kandidovao se 1990. godine i - izgubio. Osim Lime, živeo je u Parizu, Berlinu, Londonu i Madridu, bio profesor po pozivu na Prinstonu, Jejlu, Džordžtaunu, a doctor honoris causa na Harvardu i Jejlu.

Mario Vargas Ljosa jeste i prvi latinoamerički autor koji je postao član Španske kraljevske akademije. Dobitnik je svih velikih književnih nagrada, a 2010. i one najveće, Nobelove.

Reditelj: Mira Keser

Autor i urednik: Neda Valčić Lazović