Barbarogenije - mit ili stvarnost

Kada je krajem 18. veka Napoleon krenuo u pohod na Egipat, bio je to istovremeno i početak modernog orijentalizma. Tačnije, njegova potreba da sa sobom povede stručnjake koji bi izučili i upoznali nepoznatog Drugog, značila je i početak formiranja znanja o egzotičnom, onom neevropskom i pomalo divljem, takođe, bio je to i način da se upravo uz pomoć tog znanja ovlada Drugim.

Opozit civilizacija/necivilizacija, pitomo/divlje ima svoj pandan u odnosu svesno/nesvesno te nije čudno da su upravo umetnici avangarde voleli ideju o barbarogeniju, decivilizatoru, plemenitom divljaku koji oponira civilizaciji na izdisaju istovremeno je oplemenjujući vitalističkim nagonom.

Novo izdanje Časa anatomije bavi se fenomenom barbarogenija. Balkan, kao fizički ali i simbolički prostor "između svetova, Istoka i Zapada, često je, kao i ideja Orijenta, bio mesto ukrštaja civilizacija, borbe za prevlast, "tamni vilajet", mesto susreta divljeg nagonskog impulsa i uređenog racionalnog projekta.

Da li se u modernoj epohi, globalnom svetskom poretku potrošila ideja o barbarogeniju, šta je u toj ideji pozitivno a kakve su njene negativne implikacije? Može li civilizacijski progres biti to bez mita o barbarogeniju?

O barbarogeniju nekad i sad u emisiji Čas anatomije razgovaraju pisac Slobodan Vladušić i filozog Branko Romčević

Autorka emisije: Marija Nenezić
Režija Maja Mandić