Trezor: Sećanja

Dimitrije Stančulović, filmski i TV reditelj (Beograd, 4. jul 1929 - Beograd, 20. decembar 2015)

Televizija uživo kao princip - Reditelj Dimitrije Stančulović istakao se najviše u televizijskog režiji gde je uradio preko šest stotina televizijskih programa, uglavnom uživo‚ i to sportskih takmičenja, muzičkih koncerata i raznih međunarodnih događaja. Bio je student kod Josipa Kulundžića, a praksu je sticao kao asistent Radošu Novakoviću, Joci Živanoviću, Veljku Bulajiću. Prvi film koji je samostalno uradio bio je Minut ćutanja 1963, po scenariju Mirka Kovača, a u produkciji "Dunav filma", koji ćemo, zahvaljujući Jugoslovenskoj kinoteci, prikazati u "Trezoru". Dve godine kasnije odlazi u Englesku kao stipendista Britanskog saveta za filmsku i televizijsku režiju gde radi i uči najbolju školu u BBC-u i ITV-u. Posle toga isključivo ga interesuje televizija i to samo uživo. Prvo samostalno iskustvo kao televizijski reditelj stiče 1965. na međunarodnom satelitskom prenosu "Susret svetskih gradova na relaciji Vašington-Meksiko Siti-Pariz-London-Beograd" gde su i studenti Beograda postavljali pitanja predsedniku Ajzenhaueru. Ređaju se zatim prenosi velikih međunarodnih utakmica, muzičkih koncerata, političkih susreta, medijskih tehnoloških događaja, sedamdesetih odlazi u Ameriku i radi tamo, a karijeru završava kao član mnogobrojnih međunarodnih žirija i stručni konsultant na Olimpijskim igrama. Za svoj rad dobio je veliki broj domaćih i međunarodnih nagrada i priznanja. "Trezor" opominje da se kod nas zaboravlja da je Dimitrije Stančulović začetnik one čuvene "beogradske škole" direktnih prenosa pa ga ovde najviše pamte po živim prenosima zabavnih emisija Maksimetar, Od glave do pete i kviza Povuci potegni. Iz kritike: "Stančulović, kao pravi učenik engleske škole sportskih prenosa, zna da je televizijski doživljaj jedne utakmice siromašniji od same te  utakmice, ukoliko se posredstvom režije prenosa, igrači ne pretvore u učesnike jednog autentičnog dramskog zbivanja, ukoliko ih ne upoznamo, katkada, čak i kao tragične junake. Jer, gledalac na tribinama uvek, bez obzira na mobilnost televizijske ekipe, ima bolji pregled igre  i on u njoj aktivno učestvuje, ali zato, isticanjem u prvi plan ljudskog faktora te igre, televizijski gledalac doživljava jednu drugu vrstu identifikacije koja je iako slabija po trenutnom intenzitetu, zato dublja i trajnija po efektima koje izaziva. Ili jednostavnije: na stadionima se posmatra sportska igra, a televizijski prenos od nje stvara sportsku dramu." (Bogdan Tirnanić, "Nin", 05.11.1972). U današnjem "Trezoru", premijerno, prikazujemo poslednji razgovor Stančulovića pred kamerama.

- Učesnici: reditelj Dimitrije Stančulović, reditelj Dejan Karaklajić, scenograf Sava Aćin
- Saradnik-snimatelj i urednik istraživač Milena Jekić, organizator Gordana Grdanović, grafička obrada Milena Marković, montažer Nada Dodig Zildžić, autor Bojana Andrić
- Snimano 15.08.2010, premijerno emitovanje; Redakcija za istoriografiju.

Minut ćutanja - Prvi samostalni film Dimitrija Stančulovića, snimljen po tekstu Mirka Kovača i Radomira Šaranovića, a u produkciji "Dunav filma", sniman je u Kragujevcu na mestu streljanja nevinih đaka i civila 1941. godine. Snažni kadrovi ovog crno belog filma, snimnjenog tu, na istom mestu, posle 22 godine, dok okupljeno stanovništvo odaje počast svojim  stradalim sugrađanima, urezuju se i opominju da se fašističke žrtve nikada ne smeju zaboraviti.

- Scenaristi Mirko Kovač i Radomir Šaranović; tekst Mirko Kovač, tekst čita Nikola Jurin, pomoćnik režije Radomir Šaranović, pomoćnik kamere Živorad Milić, kompozitor Dušan Radić, Kamerni ansambl RTB, dirigent Borivoje Simić, organizatori Ljubomir Ubavkić, Mirko Đoković; snimatelj Stevo Radović, snimatelj zvuka Dragoljub Gojković, montaža Ljubica Nešić-Ćosić, reditelj Dimitrije Stančulović
- Proizvedeno 1963, "Dunav film", Beograd.