Crkva brvnara u Sečoj Reci

Emisije obrađuju istorijat same crkve posvećene sv. Velikomučeniku Georgiju, proces njene obnove, kao i njen značaj za duhovni i kulturni život celog kraja.

Crkva je obnovljena trudom stanovnika Seče Reke i Kosjerića, a nosioci i stručnog dela posla su bili Zavod za zaštitu spomenika Kulture u Kraljevu i Akademija za umetnost i konzervaciju Srpske pravoslavne crkve.

Međutim, u emisije govore o crkvi brvnari u jednom širem kulturološkom i sociološkom kontekstu, podvlačeći njen nesporni značaj za kulturu lokalne zajednice. U tom smislu crkva brvnara u Sečoj Reci doživljava se kao simbol opstanka i neprekidnog zalaganja stanovnika za napredak celog kraja.

Nestankom moćne srpske srednjovekovne države i kasnije despotovine nestali su veliki ktitori, pa samim tim i velike zadužbine.

U vreme ropstva pod Turcima narod je sam preuzeo teški zadatak duhovnog i fizičkog opstanka. Tako su nicale crkve brvnare u Srbiji kao ognjišta duhovnosti i kulture. Ali, one su mnogo i stradale, paljene, razarane. Pljačkane, iznova su obnavljane.

Malo koja od njih je sačuvana do današnjih dana, a jedna od njih je i crkva u Sečoj Reci. Emisije takođe, govore i o modelima opstnak celog kosjerićkog kraja, jer poznato je da je to jedna od retkih opština u današnjoj Srbiji koja ne pati od bolesti nezaposlenosti i migracije stanoništva prema većim centrima.

To samo govori o dubokoj svesti stanovnika kroz dugu istorijsku vertikalu o neophodnosti povezivanja kulture i ekonomije kao garantu opstanka i napretka.

U emisiji učestvuju stručnjaci koji su radili na obnovi crkve, a o crkvama brvnarama i istorijskom kontekstu njihovog nastanka govori akademik Dragoljub Živojinović.

Crkva u Sečoj Reci bila je i inspiracija umetnicima-pesnicima i slikarima, te je i na taj način ovekovečena u umetnosti. O svom davnom susretu sa sečorečkom crkvom govori i akademik Ljubomir Simović. Inspirisan tom posetom napisao i pesmu "Na sečorečkom groblju", koju će gledaoci takođe moći da čuju."

Urednik Milica Bajić Đogo, snimatelji Petar Vujanić i Ivan Dimitrijević, režija Lela Janić, montaža Ljubomir Plavljanić.