Trezor

Kompozitor i muzički pisac, urednik Redakcije ozbiljne muzike RTV Beograd Slobodan Habić (Bela Crkva, 21.04.1922 - Beograd, 27.02.2009), studirao je na odseku za kompoziciju u klasi profesora Mihovila Logara na Muzičkoj akademiji u Beogradu. Od 1952. do 1959. godine bio je nastavnik teorijskih predmeta u Muzičkoj školi "Stanković" u Beogradu.

Od 1959. do 1964. godine urednik je u Muzičkoj redakciji II programa Radio-Beograda; bio je u grupi urednika osnivača tog programa. Istovremeno pisao je članke i muzičke eseje za "Književne novine", "Politiku", "Borbu", list za kulturu "Danas" i "Zvuk". U napisima bavi se fenomenom savremene muzike, njenim teorijskim i sadržajno-estetskim problemima. Kao muzički urednik Radio-Beograda napisao je i ostvario mnoge cikluse emisija u kojima se populariše ili objašnjava muzička umetnost. Najzapaženiji je ciklus "Najlepša pesma na svetu" (preko sto autorskih radova) - dve emisije iz tog ciklusa nagrađene su na takmičenjima emisija Jugoslovenske radio-televizije. Sem toga, zapaženi su ciklusi Klasici XX veka, Priče o instrumentima... Od 1964. do 1976. godine urednik je Redakcije muzičkog programa Televizije Beograd. Od 1976. godine nastavlja sa radom u Muzičkoj redakciji kao scenarista i samostalni urednik. Za seriju emisija o savremenoj muzici Muzički atelje (reditelj Arsenije Jovanović) dobio je 1982. godine Godišnju nagradu Radio-televizije Beograd za ukupno godišnje ostvarenje koje predstavlja najviši domet u televizijskom stvaralaštvu.

Slobodan Habić: Varijacije za Pepeljugu - Priču o Pepeljugi Slobodan Habić prebacuje u svet nadrealnog i fantastičnog i kazuje je jezikom šumova, konkretnih zvukova prirode, izvorne narodne muzike i pokreta. Predstavljajući dugogodišnjeg urednika Muzičke redakcije Slobodana Habića, u svojoj serije Gost urednik Gordana Đurđević emitovala je esej o zvuku i emisiju iz 1986. godine Varijacije za pepeljugu, koja je nagrađena na festivalu Jugoslovenske Radio-televizije.

"Zvuk je pre svega ovaploćenje jedne želje. Nesumnjivo da je zvuk ispoljavanje svega živog. U dilemi zvuk je nesigurnost. Ne treba zaboraviti da je moral zvuka neobično izrazit, da zvuk utiče, izaziva, izjeda, razara, može da se pretvori u bolest. On je opsesija. On je brutalan. Zvuk se podvlači pod kožu, pali gde god stigne, on luči otrove dodirujući neposredno. Zvuk treba razumeti. Duša zvuka - zvuk zaljubljenih, zvuk usamljenih, zvuk ucveljenih, uplakanih, dah, šapat, uzdisaj, zvuk pobednika, klonulih, izgubljenih, plač, jecaj, vrisak, udar, lupa, fijuk, ponižen, tegoban, od zasmejanih do zamuklih. Treba se zvuku učiti jer i on nas uči. Uči da slušamo kao što gledamo, valja imati sklonost ka zvuku, treba mu se prikloniti, priznati sve ono veliko što on ustvari jeste. Ponovo ga otkriti, otkrivati večno. Pronaći ga ne u ulozi, nego u onome šta je on. Uvući se u samo njegovo jezgro." (iz eseja "Pohvala zvuku" Slobodana Habića).

* Učestvuju: balet Pepeljuga Milica Bjelić, maćeha Branislav Tojagić, maćehina kći Sonja Lapatanov, starac Sonja Vukićević, narod Baletski ansambl Narodnog pozorišta; glasovi Dragica Tasić, Živana Vasić, Petrija Spasojević, Obrad Dobrilović, Radmila Pavlović; narator Ivan Jagodić
* Scenarista Slobodan Habić, muzički kolaž Aleksandar-Saša Habić, koreograf Vera Kostić, asistent koreografa Sonja Lapatanov, scenograf Milica Ejdus, kostimograf Snežana Petrović, šminkeri Darinka Tarić, Vida Biro, Svetlana Kaluđerović; tehničko vođstvo inž. Slobodan Panovski, snimatelj zvuka Milorad Martinović, rasvetljivač Ružica Tubić, slika Branislav Vujić, glavni kamerman Miloje Lazić, kamermani Sima Gazikalović, Bojan Rakić, Marko Stojanović; magnetoskop Nebojša Tomić, mikser slike Sonja Ivezić, asistent režije Breda Čoš, sekretar režije Milka Zorić, reditelj Stanko Crnobrnja, urednik Slobodan Habić
* Premijerno emitovano 31.03.1986; Redakcija muzičkog programa, urednik Slobodan Habić

170 godina od rođenja Milana Kujundžića Aberdara, književnika, političara, akademika
Milan Kujundžić-Aberdar (Beograd, 28. 02. 1842 - Beograd, 26. 11. 1893) prava je učio u Beogradu, filozofiju u Beču, Minhenu, Parizu, a u Oksfordu ih je završio. U mladosti bio jedan od vođa Omladinskog pokreta u Srbiji i urednik lista Mlada Srbadija, zatim bio je profesor filosofije na Velikoj školi, ministar, poslanik, predsednik Narodne skupštine. "Aberdarem su naši ocevi zvali pušku, koja glas daje - veli Kujundžić u predgovoru svoje prve knjige - Aberdarem sam ja krstio svoje srce dok sam još đakom bio. Karakter i oblik moga pevanja potpuno se kazuje ovim imenom." Javni je rad Kujundžićev trojak: poetski, nastavničko-naučnički i novinarsko-politički. Kroza sve tri se grupe provodi jedna osnovna misao: savremeno građansko slobodnjaštvo, oblik evropske prosvećenosti i ideja bratstva kao znamenja opšteg napretka narodnog. Dok je bio ministar prosvete stvorio je Srpsku Kraljevsku Akademiju za nauke i umetnosti.

Adresar TVB: Aberdareva 1 - Zanimljive istorijske podatke o zgradi u Aberdarevoj 1 iznose istoričarka umetnosti Gordana Gordić i reditelj Darko Tatić, sin arhitekte Rajka Tatića koji je projektovao ovu zgradu na Tašmajdanu. Gradnja Đačke trpeze, objekta namenjenog napuštenoj deci, započet je 1924. godine, ali je završak sprečio Drugi svetski rat. Tokom okupacije, Nemci su zdanje adaptirali i koristili kao konjušnicu, a posle rata se tu uselila "Avala film". Pošto se maja 1962. dogovorno sa Republičkim izvršnim većem odustalo od izgradnje Doma televizije na Novom Beogradu na prostoru iza zgrada SIV-a i CK-a prema Zemunu, pružena je mogućnost da se uz odgovarajuću finansijsku naknadu dobije zgrada "Avala-filma" na Tašmajdanu, za proširenje studijskih kapaciteta Televizije Beograd.

Adaptacija prostorija za potrebe Televizije trajala je više od šest godina, pri čemu nijedan zid, od podruma do krova, nije bio pošteđen veće ili manje "obrade". U prizemlju je napravljen studio površine oko 210 kvadratnih metara i prostori za video i tonsku režiju, za kontrolu kamere i za komandu rasvete, a na spratu studio za informativne emisije, površine 110 kvadratnih metara, i mali najavni studio. Posle godinu dana opiranja, Urbanistički zavod odobrio da se ispred zgrade podigne rešetkasti gvozdeni stub-nosač antena za veze, visine oko 40 metara. Aberdareva je živela mirnim životom do 1990. kada je uz njen bok, iza i oko nje počela da se diže nova zgrada, za proširene potrebe Televizije Beograd. Februara 1996. prva se u novu plavu zgradu uselila Informativna redakcija, zatim ostali... No, Terminal, Master, Režije programa, Međunarodna režija i Studio I - srce Televizije i sve blisko srcu ostalo je gde je i nastalo. Nastalo 1966, nestalo 1999.

* Premijerno emitovano 22.04.2005; repriza 20.04.2007;  Redakcija za istoriografiju.