Govorila je o svom životu, detinjstvu u Beogradu, o generacijama koje živele na potezu Karađorđeva - Balkanska, odakle je, između ostalog i njen suprug, Branislav Basara.

Da bi neko bio dobar lekar, mora biti dobar čovek - potvrdila je i gospođa Basara, svojom plemenitošću i blagošću, odrekavši se trajno svog šefovskog dodatka, kako bi se u bolnici u Nemačkoj, mogli po jeftinijim cenama lečiti ljudi iz naših krajeva....

Njen strog karakter se ogleda u filozofiji da pacijent, pre svega, mora imati poverenja u svog doktora, u suprotnom, i ona savetuje svojim pacijentima da promene doktora.

Govorila je o trenutku kada je odlučila da postane hematolog, o trenutku kada je odlučila da ode iz zemlje i zašto se opredelila za Nemačku.

Bez znanja jedne reči nemačkog jezika, postala je jedna od najpoznatijih Srpkinja u svetu. Nemački je vremenom naučila, usavršava ga i danas, a usavršava se i na drugim poljima.

Kao trenutke svoje sreće, izdvaja, kao i svaka majka, trenutak rođenja dece i unuka, a žali za tim što nije više vremena provela sa njima u prve dve godine njihovog života.

Kao trenutak tuge, ističe smrt majke, koja se dogodila prerano, iznenada, a ona nije bila u situaciji da joj pomogne.

Autor: Vesna Dedić