Tara je stanište i mrkog medveda, srne, divokoze i druge divljači. Pored bogatstva flore i faune, ipak, najveću vrednost ovog Nacionalnog parka, sa 19 200 ha površine, su šume koje pokrivaju oko 80% teritorije. Smatra se da su to najkvalitetnije šume u Srbiji, pa i u Evropi. I po zdravstvenom stanju i po bogatstvu drvne mase.

Na Tari se i dan danas priča o „Caru Tare", gorostasnom stablu smrče, visokom 54 m, prečnika 157 cm. Raslo je na Gorušicama, na mestu zvanom Velika livada.

Stablo je bilo staro 360 godina i bilo je potpuno zdravo, ali ga je vetar izvalio marta 1957. godine.

Kolika je bila to težina govori i stara fotografija - sa 6 konjskih zaprega deblo je sa Mitrovca prebačeno do pilane u Kremna. Neto zapremina 28,5 kubika.

Da li je Pančićeva omorika proslavila Taru - ili, pak, Tara ovo visoko, vitko četinarsko drvo? Tek sticaj okolnosti je hteo da Dr Josif Pančić, jedan od prvih naučnika Srbije XIX veka, baš na ovoj planini otkrije svoju omoriku koja je postala simbol Tare. Na počasnom je mestu u više od 1000 vrsta flore ove planinske lepotice.

Autor emisije Dragana Vasiljević, snimatelj Aleksandar Luković, montažer Milica Živojinović.