Kada je pre godinu i po u Skupštini usvajan Zakon o srpskom jeziku i zaštiti ćirilice, pokrenuta su najraznovrsnija moguća pitanja o istoriji, identitetu, ugroženosti, zastavi, Solunskom frontu, latinici, predsedniku, kulturnom nasleđu, Srpskom svetu... To nije sve ali, paradoksalno, konfuzna rasprava o novom zakonu ukazala je na nemerljiv značaj jezika u zasnivanju i očuvanju identiteta, nacionalnoj integraciji, oblikovanju društva i kulturne sfere u kojoj se ono kreće i razvija.

Efekte i upotrebnu vrednost novodonetog zakona o zaštiti pisma i jezika vreme je relativizovalo. Proces razaranja standarda jezičke kulture se nastavlja, a činjenica da je Srbija zemlja sa najmanjim brojem školskih časova maternjeg jezika u 'ex yu' regionu ili da godišnje na beogradskom Filološkom fakultetu nastavnički smer upisuje sve manje studenata, ponekad i jednocifren broj, ilustruje priličan društveni nemar o maternjem jeziku.

Paralelno sa ovim unutrašnjim fenomenima srpski jezik doživljava udare i na sopstvenom jezičkom prostoru u susedstvu. Izložen je poniženju, negiranju i prisvajanju jezičke baštine i nasleđa. Istorijske granice srpskog narodnog i književnog jezika i dalje su nedefinisane, a trenutno stanje i pretežno pasivan odnos elita otvaraju pitanje ugroženosti srpskog jezika.

Koliko je zaista srpski jezik ugrožen, odakle i kakve opasnosti prete i gde se krije njegova vitalnost, za Rečeno i prećutano govore prof. Veljko Brborić sa Filološkog fakulteta i Vladan Vukosavljević, bivši ministar kulture i informisanja.

Urednik i voditelj emisije je Radovan Pantović.